SEKİZİNCİ KİŞİ KİMDİ

Güllübahçe'ye ilk geldiğimizde kayıt kabulden sonra başgardiyan tarafından koğuşlara dağıtıldığımızı, sekizimizi maltaya göre sağdaki büyük koğuşa koyduklarını yazmıştım. Bu sekiz sayısı kafama takıldı; bir yanılgı var bu işte diyorum.

Sayıyorum: Fikret, Lütfi,Erdal, Salih,Alikemal,İbrahim,İsmail, ediyor yedi. Demek ki sekiz değil yedi arkadaşımız sağdaki koğuşa ayrılmış.

Yanılgıyı hisseden kafanın, sekiz nereden çıktı, bulması lazım. Koğuşların demir parmaklıklı pencereleri havalandırmaya çıktığımız bahçeye bakar. Bahçeye koğuşlar ayrı ayrı çıkartılır, yerden doğru penceredeki arkadaşlarımızla konuşuruz. O pencere önünde bir arkadaşım gözümün önüne geldi. Seka'da ustabaşı olan bu arkadaşım sosyalistlikten sağdaki koğuşta yerini almış. Bizim sekizinci arkadaş bulunmuş oldu. Çıktıktan sonra Gökçebey'de mesleğiyle ilgili dükkan açtı. Halk kısa sürede kendisini tanıdı. Tanıyan, bu adamı nasıl tutuklamışlar, hayret ediyordu. Allahın sessiz adamı,sessiz olduğu için derin solcu zannedildi,benden fazla yattı.

Mektup yazıp yollamayı da biraz açalım. Mektuplar haftada bir gün yollanıyor. Hafta başından başlıyorsun yazmaya, son gün ziyaretçin gelmişse mektup öldü. Yazıyorsun henüz yaptığım itiraza cevap gelmedi, diye, tam mektup yollanacak itirazınız reddedildi diye yazı geliyor mektup güncelliğini kaybediyor yine ölüyor.

Tutuklular tarafından tutuklulara dersler verildiğini yazmıştım.Ceza evi bordro tanzim etmiş bu öğretmenlere borçlu kalmayayım diye. Para alıp almadıklarını bilmiyorum ama ilginç. Bunu da gönderdiğim mektuptan öğrendim ama anımsayamadım.

Çocuk ağlamasını pek sevmem. Gece yandaki kadınlar koğuşundan bir kaç aylık çocuğun ağlama sesi duydum, pencereden gelmişti ses, çok sürmeden sustu. Öyle hoşuma gitti ki sormayın. Bebek bugüne bugün Zeki Albuz'un hapishane arkadaşı sayılır. O hafta annesi tahliye olmuş,arkadaşımızın sesini birdaha duymadık.